Eerst demonstreren de boeren, dan de loonwerkkers, daarna de bouwwereld.
Het wordt tijd dat wij als inwoners van Nederland onze stem ook laten horen.
Dit n.a.v. het stuk van Annie Schreijer en verdere publicaties in de Tubantia van woensdag 30 oktober.
Als wij ons blijven vasthouden aan de strenge regels van Stikstof, de PAS, CO2, PFAS, dan duurt het niet lang dat de eerste werkenemers worden ontslagen.
Is dit dan wat wij als Nederlanders willen?
Wij worden al uitgelachen in Brussel door andere landen.
Terwijl Nederland tegen ons zegt beleid uit Brussel.
Laat s.v.p. een berichtje achter op onze website als je ons hierin steunt.
Lees het artikel onder Tubantia Artikelen
Uitgelachen om Nederlandse stikstofregels
Annie Schreijer schreef in 2015 al het rapport Land in de knel,over de grote problemen die ons land te wachten stonden vanwege de invoering van het Europese natuurbeleid. Toen luisterde niemand. Het Europarlementslid zet nu nog één keer alles op alles om gehoor te vinden en overweegt zelfs een vertrek uit het CDA.
Kelly Adams
Hengevelde
Het zit Annie Schreijer-Pierik uit Hengevelde hoog: de stikstofcrisis waar Nederland op dit moment in verkeert en de grote gevolgen die dat heeft voor de agrarische sector. Als lid van het Europees Parlement voor het CDA roept ze het al jaren: Nederland komt in de knel door de manier waarop het Europese natuurbeleid in Nederland is ingevoerd. “Vertegenwoordigers van andere landen in het Europees Parlement lachen mij uit vanwege onze strenge regels. ‘Het kan niet wat in Nederland gebeurt’, zeggen ze.”
Duizenden bouwprojecten liggen stil en de agrarische sector zit op slot sinds de Raad van State eind mei het Nederlandse stikstofbeleid verwierp. Een situatie waar Nederland zichzelf in heeft gemanoeuvreerd, zegt Schreijer. “Dit konden we verwachten. Nederland heeft zoveel plantjes aangewezen die het wil beschermen. Veel meer dan nodig volgens de Europese Vogel- en Habitatrichtlijn. We moeten nu gaan kijken hoe die in de wetgeving terecht zijn gekomen. En hoe het minder kan.”
Dat is volgens haar namelijk een van de oplossingen voor de stikstofcrisis: minder planten beschermen. En de drempelwaarde voor de uitstoot van stikstof verhogen. “Die staat nu bijna op nul, dat betekent dat er helemaal geen stikstof meer bij mag. Maak met een noodwet mogelijk dat je die waarde iets verhoogt.”
Niemand luistert
Haar boodschap is niet nieuw. Die verkondigt ze sinds 2014 al met grote regelmaat. “Ik ben best voor natuur, maar van natuur kun je niet leven”, zei ze al vaker. Maar niemand luisterde. Provincie niet, Tweede Kamer niet, zelfs boeren niet. “Ik kwam er in Brussel achter dat Nederland veel te ver gaat met het natuurbeleid. Dat heb ik in 2014 en 2015 overal verteld in zalen vol boeren. Maar ze zeiden: ‘Annie, we hebben toch Samen werkt beter (samenwerking tussen provincie Overijssel, boeren en natuurorganisaties voor landschapsontwikkeling, red.)?’. Ik zei: ‘Jullie laten je te pakken nemen’.”
Schreijer is niet mals in haar kritiek. Ook haar eigen CDA spaart ze niet. De partij die van oudsher opkomt voor de boeren, zou dat nu veel meer moeten doen, vindt Schreijer. “Ik heb daar veel contact over met onze partijvoorzitter Rutger Ploum. Het CDA heeft altijd gekozen voor een platteland mét boeren. Dat moet het CDA vasthouden. Maar als het CDA niet meer de agrarische, sociale partij is, dan stap ik eruit en richt ik mijn eigen partij wel op.”
Ze zegt het uit frustratie over de situatie die nu is ontstaan. Zo’n vaart loopt het niet, verwacht en hoopt de Schreijer. Maar dat ze überhaupt nadenkt over een vertrek bij het CDA zegt genoeg. “Ik heb mijn hele leven bij het CDA gezeten en ik wil bij het CDA blijven. Maar dan moeten de kernwaarden en het rentmeesterschap er nog wel zijn.”
De politica, die zelf op een varkensbedrijf woont dat wordt gerund door haar man en zoon, is bekend voorvechter van de boeren. Die moeten wat haar betreft de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen. En, is haar overtuiging, laat boeren het natuurbeheer doen. “Al eeuwenlang is het beheer in handen van boerenfamilies. Laat de uitvoering bij de Twentse, Sallandse en Achterhoekse boeren en beloon hen voor het onderhoud van het landschap in plaats van hen af te straffen.”
Tuincentrum
Het grote probleem is volgens haar dat Nederland de Europese regels te streng interpreteert. De verschillen met Duitsland zitten Schreijer dwars. Ze noemt als voorbeeld de Engbertsdijksvenen, het natuurgebied tussen Kloosterhaar, Langeveen en de Duitse grens. “Daar moet hoogveen worden beschermd. Dat stond er eerst niet, maar door te vernatten, komt dat terug. Aan de andere kant van de grens graven ze het hoogveen juist af. En de opbrengst kunnen we hier in het tuincentrum kopen.”
De Nederlandse politiek heeft het zo ver laten komen, ook haar eigen CDA. Dat is de overtuiging van Schreijer. “Wil Nederland een land met of zonder boeren? Dat is nu de discussie. Door sommigen wordt gezegd dat we toe moeten naar minder boeren en productie moeten verplaatsen naar elders. Als je dat wil, zeg het dan eerlijk.”
Dat is alleen niet wat Schreijer wil. Daarom zet ze nog een keer alles op alles om gehoor voor haar boodschap te krijgen. “Ik heb heel veel contact met boerenorganisaties. Twee weken geleden heb ik de gedeputeerden van alle provincies gesproken tijdens de regiodagen in Brussel. En ik had zondag nog een gesprek met iemand van GroenLinks. Het gaat niet om een partij die dit moet oplossen, dit moet de politiek samen doen. Als we nu doen wat de commissie Remkes zegt, dan kunnen de transportsector en woningbouw even vooruit, maar laat je mijn boeren in de steek. Dat mag niet.”